Huis van Dromen

door Yorn Heijnen

Ik ben het huis van dromen. Een plek waar mensen samen komen om te dromen.

Een droom die wordt geprojecteerd op mijn witte doek. Het geroezemoes van het enthousiaste publiek galmt door mij heen.

Ik hoor hun voetstappen, het gekraak van de stoelen en de popcorn tussen hun tanden. Wanneer ik geen voetstappen meer hoor sluit ik mijn ogen en begin ik te dromen.

De laatste geluiden galmen nog na totdat zij uitsterven in mijn duisternis. Ik schijn mijn licht op het doek en de droom kan beginnen. Duizend zielen neem ik mee op een reis die telkens anders is.

Ik hoor een lach en soms een snik, versterkt door mijn galm en de mensen die samen ervaren. Vreemdelingen die gehuld zijn in mijn eigen duisternis op een gezamenlijke reis.

Wanneer de lichten weer aangaan word ik achtergelaten met vuilnis, maar gevuld door emoties. Geduldig wacht ik op mijn volgende publiek, soms lang en soms kort.

Mijn muren worden geschilderd, mijn stoelen verwisseld. Ik ben onpartijdig en kijk toe hoe de mensen mij veranderen. Ik projecteer haat en geweld, drama en liefde.

Lange tijd word ik gehuld in duisternis, maar in mijn groeven koester ik altijd hoop.